Ανακοίνωση εξέδωσε η συνέλευση του 18ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ – Γιορτή Κοινωνικής Αλληλεγγύης Χανίων για την απόφαση της δημοτικής επιτροπής της πόλης να μην παραχωρηθεί ξανά το Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας για φεστιβάλ και χοροεσπερίδες.
Στην ανακοίνωση αναφέρεται αναλυτικά:
Σε ποιον ανήκουν τελικά οι δημόσιοι χώροι; Ή “Όλα για τα τάλαρα!”
Στις αρχές του περασμένου μήνα, σε συνεδρίαση της δημοτικής επιτροπής αποφασίστηκε και ανακοινώθηκε, εν είδει τελεσίγραφου και απειλής, ο μελλοντικός αποκλεισμός από την (δωρεάν) παραχώρηση δημόσιων χώρων για φεστιβάλ και χοροεσπερίδες. Συγκεκριμένα, το Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας (ΠΕΦ) μπήκε στο στόχαστρο της δημοτικής αρχής γιατί τα φεστιβάλ που συμβαίνουν εκεί “παραβιάζουν τις ώρες κοινής ησυχίας σε γειτονιά, ο κόσμος δουλεύει, τα παιδιά έχουν σχολείο…”.
Προσπερνώντας την επιλεκτική ευαισθησία του δήμου για τη γαλήνη των γειτονιών, των εργαζόμενων και των παιδιών, αντιλαμβανόμαστε πως ουσιαστικά πρόκειται για μία διαδικασία περίφραξης του πάρκου, η οποία αποτρέπει τη διεξαγωγή φεστιβάλ και συναυλιών που συνήθως οργανώνονται από πολιτικούς φορείς, με δωρεάν είσοδο.
Αξίζει όμως να δούμε πιο διεξοδικά αυτή την απόφαση.
Στην πόλη μας, όπου χτυπά η καρδιά της τουριστικής βιομηχανίας, οι αποφάσεις της τοπικής εξουσίας εξυπηρετούν την κάλυψη των αναγκών των τουριστών, των νατοϊκών, αλλά φυσικά και του μικρού ή μεγάλου κεφαλαίου που εμπλέκεται σε αυτούς τους κλάδους. Έτσι λοιπόν, βλέπουμε δεκάδες καταστήματα εστίασης, τα οποία εξυπηρετούν κατά βάση αυτό το κοινό, να λειτουργούν ανενόχλητα στην παλιά πόλη (και όχι μόνο), χωρίς να δέχονται κανενός είδους παρέμβαση από την τοπική εξουσία και τους μηχανισμούς της. Σε όλο το παλιό λιμάνι, λοιπόν, το οποίο έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο διασκεδαστήριο για τις ορδές των τουριστών και των δολοφόνων του ΝΑΤΟ, ισχύουν επιλεκτικά οι κανόνες, ενώ παραμελούνται επιδεικτικά οι ανάγκες των κατοίκων της περιοχής που δε βρίσκουν ησυχία στα σπίτια τους εν μέσω υπερτουριστικής φρενίτιδας.
Ενώ λοιπόν ο δήμος “κάνει τα στραβά μάτια” για χάρη του τουριστικού προϊόντος, εξαντλεί την αυστηρότητά του, ως θεματοφύλακας των κανόνων σ’ αυτή την πόλη, σε συγκεκριμένα πολιτικά και πολιτιστικά φεστιβάλ. Αυτά είναι που ενοχλούν την τοπική αρχή και την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου. Η όχληση αυτή όμως δεν είναι φυσική, είναι κυρίως πολιτική. Αυτά που ενοχλούν είναι οι συζητήσεις, οι δεσμοί και οι παρεμβάσεις στην τοπική κοινωνία, στους φοιτητικούς συλλόγους και στα σωματεία, η διαφορετική μορφή που μπορεί να πάρει ο δημόσιος χώρος και οι αυτο-οργανωμένες γιορτές.
Όμως, η αυστηρότητα του δήμου ξαναχαλαρώνει κι οι κανόνες καταργούνται στις παραχωρήσεις χώρων με αντίτιμο, όπου συμβαίνει οποιαδήποτε εμπορική δραστηριότητα. Ένα παράδειγμα είναι τα πανηγύρια τα οποία διοργανώνουν αθλητικοί σύλλογοι και άλλοι φορείς, σε αυλές σχολείων, σε γειτονιές με εργαζόμενους και παιδιά, όπου οι μουσικές δεν σταματάνε πριν να ξημερώσει κι ενίοτε γίνονται και βίαια επεισόδια με άτομα -ανήλικα πολλές φορές- να καταλήγουν στο νοσοκομείο.
Για ποιες λοιπόν αρχές μας μιλάει ο δήμος, για ποιους όρους χρήσης και παραχώρησης, για ποιον σεβασμό; Μήπως εντέλει αυτή η επιλεκτική αυστηρότητα έχει να κάνει με τη λέξη δωρεάν πριν την παραχώρηση; Μήπως πρέπει να εμπορευματοποιηθούν κι οι τελευταίοι δημόσιοι χώροι που μέχρι τώρα παραχωρούνται δωρεάν;
Και τελικά τι σημαίνει παραχώρηση; Ποιος παραχωρεί τι και σε ποιον; Αν και κάθε χρόνο μπαίνουμε στη διαδικασία κατάθεσης αιτήματος για την παραχώρηση του ΠΕΦ αλλά και εξοπλισμού που απαιτείται για τη διοργάνωση του αντιρατσιστικού φεστιβάλ, ως πολίτες αυτής της τουριστούπολης θεωρούμε ότι οι δημόσιοι χώροι μάς ανήκουν και κανείς δεν μάς κάνει τη χάρη να τους χρησιμοποιήσουμε, ούτε έχει δικαίωμα να μας αποκλείσει.
Από την πλευρά μας, ως συνέλευση διοργάνωσης του 18ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ, θεωρούμε πως αντικείμενα αποκλεισμού είναι οι φασιστικές ιδέες που επιδιώκουν να πάρουν δημόσιο χώρο και η βία με συνοδεία μπόλικου αλκοόλ . Ξεκαθαρίζουμε πως δε θα παζαρέψουμε κανένα δικαίωμά μας, δε θα συναινέσουμε στην πολιτική των περιφράξεων των δημόσιων χώρων. Θα υπερασπιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις τους ελεύθερους – δημόσιους χώρους. Σε αυτό το πλαίσιο, σας καλούμε όλες και όλους να πάρετε θέση απέναντι σ’ αυτή την απειλή και να πλαισιώσετε το 18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ – Γιορτή Κοινωνικής Αλληλεγγύης Χανίων, το οποίο θα γίνει στις 4 & 5 Οκτώβρη, στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας των Λαών.
Η (ανοιχτή) οργανωτική συνέλευση του Φεστιβάλ συνεχίζει τις συναντήσεις της κάθε Τρίτη, 8 μ.μ., στο Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών (Χατζημιχάλη Νταλιάνη 5).
Η συνέλευση του 18ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ – Γιορτή Κοινωνικής Αλληλεγγύης Χανίων
